‘Zie de zon, zie de maan
Zie de sterren in hun baan
Sterren ontelbaar overal vandaan…’
Zie jij het ook?
De zon, de maan, de sterren en alle andere wonderen om je heen?
Zie je hoe alles tot bloei komt in deze tijd van het jaar?
Om het te zien, moet je kijken. Om te kijken, moet je soms stilstaan. Soms ook letterlijk, omdat je anders voorbijloopt aan al het moois wat God ons geeft in de schepping.
Je hoofd kan gevuld zijn met allerlei gedachten, zorgen en vragen. Er kunnen van die dagen zijn dat de gedachtestroom in je hoofd niet lijkt te stoppen. De zorgen en drukte van het leven kunnen je bezig houden. Of je vult de leegte van het leven zelf met allerlei zaken waardoor je hoofd ook vol raakt. Wanneer je hoofd zo gevuld is, gaat het stilstaan en kijken niet vanzelf. Dan heb je soms die herinnering nodig, net als Job. Het lijkt erop dat Jobs gedachten ook niet stil stonden. Hij had ook veel vragen.
Stilstaan
Wanneer mijn hoofd zo vol zit, helpt het me om naar buiten te gaan. De natuur in. Wandelend, fietsend of hardlopend. Mijn hoofd leeg laten waaien, tot rust te brengen en om gedachten te ordenen. Vaak kom ik na een rondje buiten anders terug.
Wat is er veel te zien in de natuur. Soms is het nodig om niet alleen je gedachten, maar ook je tempo te vertragen. Om stil te staan of even te gaan zitten, te kijken en je te verwonderen.
Zoals Elihu het zegt tegen Job: Neem dit, o Job, ter ore; sta, en aanmerk de wonderen Gods (Job 37:14). Of zoals in een andere vertaling staat: Laat dit tot je doordringen, Job, sta even stil en heb oog voor Gods wonderen.
Zoals ik al schreef kunnen onze gedachten ons hoofd vullen. Ook onze agenda kan volgepropt zitten. Voor ijverige Martha’s is stilstaan niet zo eenvoudig. Het gaat hier ook niet om lui zijn, maar in de drukte van het leven, in alles wat je hoofd vult, stilstaan. Even niet meer doorrennen.
Misschien is het iets wat je net als ik moet leren. Iedere keer weer opnieuw.
Stilstaan heeft te maken met stil worden. Stil worden voor God.
Dat is niet alleen op de momenten dat je stil wordt voor God wanneer je persoonlijk de Bijbel leest en onderzoekt. Of als je bidt. Dat kunnen ook momenten zijn dat het moeilijk is om de stilte te vinden en je gedachten tot rust te brengen.
Maar laat je gedachten eens tot stilstand komen bij het zien van Gods grootheid in de schepping.
Ga eens naar buiten, sta stil en kijk.
Kijken
Zie je het rijp op het gras na een koude nacht?
Zie je hoe alle kale takken van de bomen weer groene blaadjes krijgen?
Zie je hoe het gras groeit na een regenbui?
Zie je die prachtige wolkenluchten en kleuren in de lucht wanneer de zon opkomt en weer ondergaat?
Zie je hoe de bij de nectar uit de bloemen zuigt?
Zie je de waterdruppels in het spinnenweb schitteren ’s morgens vroeg?
Zie je hoe het zaadje, wat je geplant hebt, begint te ontkiemen?
Zie je hoe een zonnestraal een verscholen bloem laat schitteren?
Zie je het ook?
Of zit je hoofd zo vol gestopt? Zie je vooral veel dingen waarover je bezorgd bent?
Kijk nu even niet naar jezelf. Kijk nu niet naar alle omstandigheden. Maar kijk eens naar de natuur. Kijk eens hoe onze Schepper alles gemaakt heeft. Als God jou ogen heeft gegeven die kunnen zien, mag je met die ogen kijken naar alles wat Hij gemaakt heeft.
Onze grote Schepper die de bergen, de zeeën, de behémoth en de leviathan gemaakt heeft, heeft ook oog voor detail.
Wanneer we stil worden en kijken naar Gods grote werken, komt de vraag tot ons: Bij Wie zal je God vergelijken? (Jesaja 40:18) Wie is er zoals onze God? Zo groot, zo wijs, zo heerlijk en machtig!
Dan kunnen alle vragen en twijfels die we hebben even verstommen. Zoals we ook gaan lezen in de laatste hoofdstukken van het boek Job. Middenin zijn lijden stelt God hem allerlei vragen. En van Jobs vragen blijft niet veel meer over.
Verwonderen
In het alledaagse leven kunnen we onszelf verwonderen over kunstwerken die mensen hebben gemaakt. Dan kun je weleens stil worden en denken: Dat iemand zoiets kan maken!
Wanneer we stilstaan bij het werk van de grote Kunstenaar, zouden we dan ook niet stil worden? Of het juist gaan uitjubelen? Zoals in het loflied uit psalm 104: Hoe groot zijn Uw werken, o HEERE! Gij hebt ze alle met wijsheid gemaakt; het aardrijk is vol van Uw goederen.
Dat Iemand zoiets kan maken! Zo mooi. Zo perfect.
Wanneer we stilstaan, kijken en Gods grootheid zien, kunnen we onszelf verwonderen over alle dingen die God gemaakt heeft. Over alles wat Hij geeft.
De hele schepping herinnert ons ook aan Zijn trouwe zorg. God vraag het ook aan Job: Wie bereidt de raaf haar kost als haar jongen tot God schreeuwen, als zij dwalen omdat er geen eten is? (Job 39:3)
Als God nu zo goed zorgt voor Zijn schepping, zou Hij dan ook niet voor jou en mij zorgen?
Jezus haalt het jaren later ook aan in de Bergrede: Aanziet de vogelen des hemels, dat zij niet zaaien noch maaien, noch verzamelen in de schuren, en uw hemelse Vader voedt nochtans dezelve; gaat gij dezelve niet zeer veel te boven? (Mattheüs 6:26)
Al begrijp je misschien niet alles. Al heb je misschien veel vragen. Vaak kunnen we God niet begrijpen. We hoeven het ook niet allemaal te begrijpen, want Hij is groot. Zoveel groter dan wij. Zoals Elihu al eerder in hoofdstuk 36 vers 26 zei: Zie, God is groot, en wij begrijpen het niet. Dan mogen we stilstaan, kijken, onszelf verwonderen over Wie Hij is en Hem gaan aanbidden.
‘O, Heer’ mijn God,
wanneer ik in verwondering
de wereld zie die U hebt voortgebracht.
Het sterrenlicht,
het rollen van de donder,
heel dit heelal, dat vol is van Uw kracht.
Dan zingt mijn ziel
tot U, o Heer’ mijn God:
hoe groot zijt Gij,
hoe groot zijt Gij!’
Dit blogartikel werd geschreven door Yvonne. Het team van Moeskruid stelt zich hier aan je voor.
Geef een reactie